Ιστορία της Ανάφης

Σύμφωνα με τη μυθολογία, το νησί ονομάστηκε Ανάφη επειδή ο Απόλλωνας το έκανε να φαίνεται στους Αργοναύτες ως καταφύγιο από μια κακή καταιγίδα, χρησιμοποιώντας το τόξο του για να ρίξει φως πάνω του (δηλαδή το όνομα του νησιού Ἀνάφη προέρχεται από το ἀνέφηνεν, lit.» εμφανίστηκε»). Αν το όνομα του νησιού προέρχεται από αυτή τη λέξη και σημαίνει «αποκάλυψη», τότε η Ανάφη συνδέεται με τη Δήλο, ένα νησί του οποίου το όνομα προέρχεται επίσης από μια αρχαία ελληνική λέξη που σημαίνει «αποκαλύπτω».

Στο μοναστήρι της Παναγίας της Καλαμιώτισσας υπάρχουν ερείπια ναού που χτίστηκε ως προσφορά στον θεό Απόλλωνα Αίγλητο. Ερείπια βρίσκονται και στο Καστέλι και τα περισσότερα ευρήματα, όπως τα αγάλματα, βρίσκονται τώρα στο Αρχαιολογικό Μουσείο στη Χώρα, σε μια εξαιρετικά μικρή αίθουσα. Στα ρωμαϊκά χρόνια το νησί χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας.

Το νησί χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εσωτερικής εξορίας για εγκληματίες και πολιτικούς αντιφρονούντες από τη δεκαετία του 1920 και μετά. Ο τουρισμός αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1970, ιδιαίτερα μετά την κατασκευή μιας γεννήτριας ηλεκτρικής ενέργειας το 1974 και τα λιμενικά έργα. Η κατασκευή ασφαλτοστρωμένων δρόμων από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και μετά όχι μόνο αύξησε τον τουρισμό αλλά αναζωογόνησε την αγροτική οικονομία του νησιού. Υπάρχουν πολυάριθμες δημοσιεύσεις που σχετίζονται με το νησί από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 (βλ. βιβλία και άρθρα της Margaret Kenna) και οι φωτογραφίες της από το νησί και τις κοινότητες μεταναστών κατά τις δεκαετίες από το 1966 έχουν κατατεθεί στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη (βρίσκεται στην πλατεία Κολωνακίου – Φιλικής Εταιρείας ).

Church of Zoodochos Pigi